Cuma Hutbesi (PDF)
 

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

وَاتَّقُوا يَوْمًا تُرْجَعُونَ ف۪يهِ اِلَى اللّٰهِ ثُمَّ تُوَفّٰى

 كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ۟

وَقَالَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:

مَن كَانَتْ له مَظْلِمَةٌ لأخِيهِ مِن عِرْضِهِ أَوْ شيءٍ،

 فَلْيَتَحَلَّلْهُ منه اليَومَ،  قَبْلَ أَنْ لا يَكونَ دِينَارٌ وَلَا دِرْهَمٌ (...)

“Kulu İflasa Götüren Günah: Kul Hakkı”
(02.08.2024)

Kardeşlerim! Aziz Mü’minler!

Peygamberimiz (s.a.s.), bir gün arkadaşlarıyla otururken onlara “İflas eden kim bilir misiniz?” diye sorar. İçlerinden biri, “İflas eden, malını mülkünü kaybeden kimsedir.” der. Bu cevabı üzerine Allah Resûlü (s.a.s.) şöyle buyurur: “Şüphesiz ki ümmetimin iflas edeni, kıyamet günü kıldığı namaz, tuttğu oruç ve verdiği zekâtıyla gelir. Aynı zamanda şuna sövmüş, buna iftira etmiş, şunun malını yemiş, bunun kanını dökmüş ve şunu dövmüş bir hâlde gelir. Bunun üzerine iyiliklerinin sevabı hakkında girdiği kişilere verilir. Şayet üzerindeki kul hakları bitmeden sevapları biterse, hak sahiplerinin günahları kendisine yüklenir. Sonra da cehenneme atılır.”[1]

Değerli Müslümanlar!

İnsanların canlarına, mallarına, onuruna, haysiyetine ve kişilik haklarına yönelik verilen zararlara “Kul Hakkı” denir. Bir kişinin malını izinsiz almak veya ona el koymak kul hakkıdır. Alışverişte hile yapmak, dolandırıcılık yapmak kul hakkıdır. Emanet olarak verilen mala bilerek zarar vermek kul hakkıdır. Kumar oynamak ve faizcilik yapmak kul hakkıdır.[2] Yetimin hakkına göz dikmek kul hakkıdır.[3] Birinin arkasından konuşmak, o kişiye iftira atmak kul hakkıdır. Bir kişiye hakaret etmek, onunla dalga geçmek, onu aşağılamak kul hakkıdır.[4]

Peygamberimiz (s.a.s.) hakkına girdiğimiz kişilerle helalleşmek gerektiğini şu sözlerle ifade eder: “Kim din kardeşinin şeref, onur ve haysiyetine veya malına yönelik bir haksızlık yapmışsa altın ve gümüşün fayda vermeyeceği kıyamet günü gelmeden önce o kimseyle helalleşsin (…).[5]

Evet, hiçbir şeyin faydası olmayacağı hesap günü gelip çatmadan önce helalleşmek gerekir. Bir kişinin “can-ı gönülden sana hakkımı helal ediyorum” diyebilmesi için o kişinin zarar ve mağduriyetini gidermek gerekir. Şayet hakkı yenilen kişi ölmüşse veya kendisine ulaşılamıyorsa öncelikle samimi bir tövbe yapmak, daha sonra hak sahibi adına hayır ve hasenatlarda bulunarak bu vebalden kurtulmaya çalışmak gerekir.

Rabbim bizleri kul haklarına karşı daha hassas ve daha duyarlı olanlardan eylesin. Hutbemi bir ayet-i kerime ile bitirmek istiyorum: “Öyle bir günden sakının ki, o gün hepiniz Allah’a döndürüleceksiniz. Sonra herkese kazandığı amellerin karşılığı tastamam verilecek ve onlara asla haksızlık yapılmayacaktır.”[6]